DURGA - MAHİSHA'NIN SONU

Kaynak: Pexels

Kötü kral Mahisha, gücüne güç katmak için uzun süre çok zorlu ibadetler yapar ve en sonunda Yaratıcı’nın dikkatini çekmeyi başarır. Tanrı, Mahisha’ya iradesinin karşılığı olarak bir hediye vermek ister. “Dile benden ne dilersen Mahisha!” Mahisha büyük bir aç gözlülükle ölümsüz olmayı diler. “Her doğumun sonu ölümdür. Ölümden kaçamazsın Mahisha. Başka bir şey dile!” der Tanrı. Mahisha bir süre düşündükten sonra, ölümünün sadece bir kadının elinden olmasını diler. Aklınca kurnazlık yaparak ölümsüzlüğü garantilediğini düşünmektedir. Onun gözünde kadınlar zayıf ve zavallı varlıklardır. Ona göre hiçbir kadın onu yok edemez. Yaratıcı bu dileği kabul eder ve ortadan kaybolur. Mahisha da hemen ordusunu toplar ve cennete saldırır. Artık yenilmez bir kraldır. Cennetteki hiçbir kuvvet onu yenemez.

Cennetin kralı İndra, Mahisha’nın kazandığı bu lütuftan bihaber, filine atlayıp Mahisha’nın karşısına dikilir ve “Mahisha, yenilmeye doymadın mı? Cenneti ele geçirmen mümkün değil. Bizi uğraştırma, hadi kendi krallığına dön.” der. Mahisha, “Ben konuşmaya değil, savaşmaya geldim. Dilin değil silahın konuşsun.” diyerek İndra’yı tahrik eder. Cennetin kralı da olsa İndra da öfkesiyle bilinen bir tanrı kraldır ve bu lafın altında kalmaz. Mahisha’ya saldırır ve cennet sakinleri ile Mahisha’nın askerleri arasında büyük bir savaş başlar. Krallarının sahip olduğu güçle iyice güçlenen kötü askerler, iyicil tanrıları yıkar geçer ve Mahisha aldığı tüm yaralara rağmen ölmemektedir. Böylece İndra da dahil olmak üzere geriye kalanlar canlarını kurtarmak için cenneti terk ederler. Böylece cennet kötü kral Mahisha’nın olur. Hemen tahta kurulur ve artık kendisinden başka kimseye ibadet edilmeyeceğini duyurur. Askerlerine tüm tapınakları yakıp yıkma emri verir. İtiraz edip direnen olursa onların da kellesini almalarını buyurur. Cennette ortalık iyice karışır.   

Cennetten kaçan İndra ve diğer iyicil tanrılar soluğu Yıkım Tanrısı Shiva’nın yanında alırlar. Yaratıcı Tanrı Brahma ve Yaşamın Koruyucusu Vishnu da oradadır. Mahisha’nın bu cüretkarlığı karşısında tanrıların gözlerinden çıkan öfke bir ışığa dönüşür ve o ışığın kesiştiği noktada bin tane kolu olan bir tanrıça ortaya çıkar. Bu Tanrıça Durga’dır. Tüm tanrılar, Tanrıça’nın önünde diz çöker ve yardım isterler. Shiva üç dişli mızrağını, Vishnu diskini, Brahma malasını, İndra yıldırım silahını Durga’ya hediye eder. Bu kutsal silahları kuşanan ve aslanına atlayan Durga, savaş çığlıkları atarak Mahisha’yı bulmak üzere cennete doğru yola çıkar. Durga’nın geçtiği her yerde denizler titrer, dağlar ortadan ikiye yarılır, yer sarsılır ve Durga’nın kendisinden önce sesi Mahisha’nın kulağına ulaşır. Ne olduğunu merak eden Mahisha cennetteki sarayından dışarı çıkar. Durga da o esnada cennete varmıştır. Mahisha karşısında bir kadın görünce gülmeye başlar: “Hahah, ortalığı velveleye veren basit bir kadınmış meğer!”

Durga, “Yanılıyorsun Mahisha, ben sadece bir kadın değilim. Ben dileğini yerine getirmeye gelen bir kadınım. Ölümün bir kadının elinden olsun istememiş miydin?“ diyerek Mahisha’ya saldırır. Mahisha’a askerlerini Durga’nın üzerine salar. Ancak Durga nefes alıp verdikçe her yer iyicil askerlerle dolar ve Mahisha’nın askerlerini yerle bir ederler. Bu böyle geriye sadece Mahisha ve Durga kalana kadar devam eder. Mahisha, hemen buffalo formuna dönüşür ve Durga’ya saldırır. Durga kementini atıp Mahisha’yı yakalar. Ancak Mahisha tekrar form değiştirir ve bu sefer bir aslana dönüşür. Durga hemen oracıkta aslanın kellesini uçurur. Mahisha bu sefer bir fil formunda ortaya çıkar. Durga kılıcıyla hortumunu keserek o formu da öldürür. Mahisha tekrar bufalo formuna döner ve öfkeyle Durga’nın üzerine doğru koşmaya başlar. Durga küçümseyen gözlerle Mahisha’yı izlemektedir. Kendisine iyice yaklaşmasını bekledikten sonra üzerine atlar ve tüm silahlarıyla bufaloya saldırır. Mahisha son kez kendi formuna geri döner ancak Durga’nın kılıcından kurtulamaz ve oracıkta can verir. Böylece dileği gerçekleşmiş olur.

Jai Ma

Durga Śloka

Not: Bufalo bize zarar veren alışkanlıklar, geçmişten gelen ve tutunduğumuz kalıplar vb bizi ele geçirmiş ve olgunlaşmamıza izin vermeyen her şeyin sembolüdür :)

Kaynak: Amar Chitra Katha